Συνέπεια του διαζυγίου αποτελεί η υποχρέωση διατροφής μεταξύ των συζύγων, εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του.
Ειδικότερα, ο άπορος σύζυγος δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλον στις ακόλουθες περιπτώσεις:
α) Αδυναμία προς εργασία: αν κατά την έκδοση του διαζυγίου, π.χ. ο σύζυγος βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν του επιτρέπει να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ` αυτό τη διατροφή του,
β) Επιμέλεια ανηλίκου τέκνου: αν ο / η σύζυγος έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι` αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, λόγω π.χ. έλλειψης χρόνου και βοήθειας στην ανατροφή του τέκνου.
γ) Αδυναμία εξεύρεσης εργασίας / έλλειψη κατάλληλης επαγγελματικής εκπαίδευσης: αν ο / η σύζυγος δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, τότε δικαιούται να ζητήσει από τον πρώην σύζυγο διατροφή, με τον περιορισμό όμως ότι αυτό δικαιούται να το ζητήσει και στις δύο περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου,
δ) Για λόγους επιείκειας / ανθρωπιστικούς λόγους: Η περίπτωση διατροφής για λόγους επιείκειας αφορά π.χ. τον άπορο σύζυγο, ο οποίος δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί και δεν έχει τέκνα ικανά να τον βοηθήσουν να διατραφεί, και για τον λόγο αυτό στρέφεται προς τον / την πρώην σύζυγο για βοήθεια. Λογική του Νόμου είναι ότι για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους δεν μπορεί κάποιος να αφήσει αβοήθητο π.χ. την πρώην σύζυγο, που μοιράστηκαν μαζί ένα κομμάτι της ζωής τους, αν η σύζυγος δεν έχει που αλλού να στραφεί για βοήθεια.
Μορφή και είδος διατροφής: Η διατροφή προκαταβάλλεται σε χρήμα κάθε μήνα. Η διατροφή μπορεί να καταβληθεί και εφάπαξ, αν οι πρώην σύζυγοι συμφωνούν σ` αυτό εγγράφως, ή με απόφαση του δικαστηρίου, αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι.
Αδυναμία παροχής διατροφής: Δεν έχει υποχρέωση διατροφής εκείνος που, ενόψει και των λοιπών υποχρεώσεών του, δεν είναι σε θέση να τη δώσει χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή.
Το μέτρο κρίσης για το αν συντρέχει διακινδύνευση της ιδίας διατροφής του υποχρέου συζύγου, αφορά στα εισοδήματα του υποχρέου, στην περιουσία του αιτούντος συζύγου και αν μπορεί να τη ρευστοποιήσει για να βοηθήσει π.χ. την πρώην σύζυγο που βρίσκεται σε ανάγκη. Επίσης λαμβάνεται υπόψη αν ο υπόχρεος έχει δημιουργήσει νέα οικογένεια, ιδίως αν έχει ανήλικα τέκνα με την νέα σύζυγο, όπως και ποιό είναι το ύψος των εισοδημάτων της νέας συζύγου και ποιες γενικότερα οι ανάγκες της νέας του οικογένειας και σε ποιο βαθμό αυτές ικανοποιούνται ή όχι. Τέλος, λαμβάνεται υπόψη και το αν έχει ο αιτών σύζυγος απρόσοδη περιουσία, ιδίως ακίνητη, που μπορεί να ρευστοποιήσει για να αυτοδιατραφεί.
Υποχρέωση για παροχή διατροφής σε κάθε περίπτωση: Ο ανωτέρω κανόνας της μη διακινδύνευσης της ιδίας διατροφής του υποχρέου συζύγου δεν ισχύει όταν πρόκειται για τη διατροφή του ανήλικου τέκνου του.
Αν όμως το ανήλικο τέκνο μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υποχρέου για διατροφή, π.χ. του έτερου γονέα, ο οποίος τυχόν έχει την οικονομική δυνατότητα να παράσχει στο τέκνο διατροφή, τότε βάσιμα μπορεί να αρνηθεί ο γονέας που βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία να παράσχει την αιτούμενη διατροφή, παραπέμποντας το τέκνο προς διατροφή στον έτερο, οικονομικά ισχυρό, γονέα.
Την ανωτέρω ένστασή του ο υπόχρεος, αλλά σε οικονομική αδυναμία, γονέας, μπορεί έγκυρα να την προβάλει και αν το ανήλικο τέκνο διαθέτει περιουσία και μπορεί έτσι να εξασφαλίσει την διατροφή του από την περιουσία του.
Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αν έχει τελέσει νέο γάμο οποιοσδήποτε εκ των δυο πρώην συζύγων, τότε δεν μπορεί να στραφεί κατά του πρώην συζύγου για διατροφή για οποιονδήποτε λόγο, καθώς υπόχρεος να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες π.χ. της απόρου συζύγου, είναι πλέον ο νυν σύζυγος από τον νέο γάμο.
