ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ:
Το δημόσιο απαιτούσε 3.500.000 € από τον άνεργο εντολέα μας.
Είχε διατελέσει στο παρελθόν νόμιμος εκπρόσωπος κατασκευαστικής εταιρείας, στην οποία de facto την διοίκηση είχε συγγενικό του πρόσωπο, χρησιμοποιώντας τον εντολέα μας ως «εμφαινόμενο» νόμιμο εκπρόσωπο, καθώς ο τελευταίος είχε λευκό ποινικό όσο και «πιστωτικό» μητρώο, κάτι που δεν ίσχυε για τον ηλικιωμένο de facto διοικούντα την εταιρεία.
Ο εντολέας μας δεν είχε κανένα απολύτως λόγο στη διοίκηση και διαχείριση της εταιρείας, εμπνεόμενος ιδίως από τη σχέση εμπιστοσύνης που είχε με τον έμπειρο συγγενή του.
Όλα θα έβαιναν ομαλά, αν δεν υπήρχε, δυστυχώς, κακοδιαχείριση από τον de facto διοικητή.
Ως αποτέλεσμα, συσσωρεύτηκαν από διάφορες αιτίες χρέη της εταιρείας προς το δημόσιο, όπως ΦΠΑ, ασφαλιστικές εισφορές, πρόστιμα, χρέη από παραβάσεις του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων κλπ.
Το σύνολο των χρεών ανερχόταν σε 3.500.000 €.
Κλήθηκε ο εντολέας μας να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη, και συνελήφθη ως μεγαλοφειλέτης του δημοσίου. Η αιφνιδιαστική του σύλληψη και η παραμονή του, έστω και για λίγες ημέρες στην φυλακή, του προκάλεσε σοκ.
Όταν αφέθηκε ελεύθερος, εξήλθε από την εταιρεία το ταχύτερο ανθρωπίνως δυνατόν.
Απευθύνθηκε σε εμάς όντας πια κατηγορούμενος, με την κατηγορία της μη απόδοσης χρεών στο δημόσιο.
Τώρα, προ της δίκης όπου θα κρινόταν τελεσίδικα η ενοχή ή αθωότητά του, η αγωνία του ήταν εμφανής για το αν θα ξαναπήγαινε στη φυλακή, κάτι που είχε αποτελέσει τη χειρότερη εμπειρία της ζωής του. Ανησυχούσε επίσης τί θα απογινόταν σε μια τέτοια περίπτωση η τετραμελής οικογένειά του.
Στη δίκη ήλθε ως μάρτυρας υπέρ του η λογίστριά του, η οποία ετύγχανε και οικογενειακή φίλη.
Η γραμμή υπεράσπισης είχε τρία σκέλη:
Πρώτον, κατόπιν ψήφισης του Νέου Ποινικού Κώδικα, η συντριπτική πλειοψηφία των κονδυλίων που βάραιναν τον εντολέα μας, έπαυαν να τιμωρούνται με την κατηγορία της μη απόδοσης χρεών στο δημόσιο. Το γεγονός αυτό ακύρωνε το κατηγορητήριο για ποσό 3.000.000 €, καθώς δεν μπορούσε να αλλάξει η κατηγορία με την οποία είχαν εισαχθεί οι πράξεις, οπότε ως προς αυτό το ποσό έπρεπε να αποσυρθεί η κατηγορία.
Δεύτερο σκέλος της υπερασπιστικής γραμμής αφορούσε το γεγονός ότι τα χρέη είχαν βεβαιωθεί ήδη προ δεκαετίας, και ο χρόνος αυτός σήμαινε την παραγραφή για το υπόλοιπο ποσό.
Τρίτο σκέλος, η έλλειψη δόλου του εντολέα μας για την πράξη, καθώς για τα χρέη αυτά δεν είχε καμία γνώση, ούτε τα είχε δημιουργήσει ο ίδιος. Αυτό θα βεβαίωνε και η μάρτυρας υπεράσπισης, η οποία κατά τον επίμαχο χρόνο εργαζόταν στο λογιστήριο της εταιρείας.
Τα ανωτέρω καταθέσαμε στο δικαστήριο με αναλυτική γραπτή έκθεση αυτοτελών ισχυρισμών, ζητώντας να απαλλαχθεί ο εντολέας μας πάσης κατηγορίας.
Το δικαστήριο έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς μας και απέσυρε την κατηγορία για ποσά ύψους 3.000.000 €, που λάμβαναν με βάση τον Νέο Ποινικό Κώδικα διαφορετικό νομικό χαρακτηρισμό.
Για το λοιπό ποσό δέχτηκε την ύπαρξη παραγραφής κατά τους αυτοτελείς ισχυρισμούς και έπαυσε οριστικά τη δίωξη ως προς τις λοιπές 500.000 €.
Το δικαστήριο δεν χρειάστηκε καν να εξετάσει την τρίτη γραμμή άμυνας περί μη ύπαρξης δόλου.
Η απόφαση σήμαινε το τέλος μιας περιπέτειας που είχε κρατήσει δέκα χρόνια.
Ο εντολέας μας είχε την ευκαιρία να κάνει μια νέα αρχή. Στην ευνοϊκή απόφαση του δικαστηρίου και στην έλλειψη ενεργούς δίωξης «πάτησε» κατόπιν η λογίστριά του, όπου μπόρεσε επιτέλους να κάνει για τον οικογενειακό φίλο και πελάτη της επίσημα έναρξη νέας επαγγελματικής δραστηριότητας, βάσει της οποίας ο τελευταίος πλέον βιοπορίζεται, έχοντας πια προσωπική και οικογενειακή γαλήνη, χωρίς άλλες περιπέτειες.
